Badanie odporności wybarwień na tarcie w praktyce oznacza tendencję tkaniny lub jej brak do farbowania tkanin, które się z nią stykają. Niska odporność może po prostu skutkować przenoszeniem barwników z tapicerki mebla na nasze ubrania. Miej jednak świadomość, że w kontakcie pomiędzy tkaniną tapicerską, a ubraniem, nie bez znaczenia jest jakość tkaniny ubraniowej, często bowiem dochodzi do migracji barwnika z ubrania na mebel, a nie na odwrót. Tak dzieje się w przypadku niskiej jakości dżinsu. Ta sytuacja jest jednak oznaką problemu tkaniny ubraniowej, a nie tapicerskiej.
Wybierając tkaninę tapicerską szukaj na wzorniku informacji o odporności wybarwienia na tarcie: 5 oznacza maksymalną odporność a 1 – brak odporności. Wytrzymałość wybarwienia mierzy się biorąc pod uwagę tarcie na sucho i na mokro, to dwa odrębne wskaźniki. Wybarwienie tkaniny może więc być w różnym stopniu odporne na kontakt z suchymi lub mokrymi elementami naszej garderoby. Zalecamy wybór tkanin o odporności minimum 4 na tarcie suche i 3/4 przy tarciu mokrym. Skali stopniowej przypisane są odpowiednie kategorie, które kształtują się następująco:
Tarcie na sucho:
≥3-4 kategoria C
≥4 kategoria B
≥4-5 kategoria A (najwyższa)
Tarcie na mokro:
≥2-3 kategoria C
≥3 kategoria B
≥3-4 kategoria A (najwyższa)
Niezależnie od odporności tkaniny nie zalecamy oczywiście siadania na meblu w przemoczonym ubraniu – prócz migracji barwnika pozostają przecież kwestie higieny
(EN ISO 105-X12:2005)